Kjekt å Veda: SkuddSekund

Rett før klokkå to i natt får me et heilt sekund ekstra å rutta med.

Bakgrunnen er visstnok at kloden våres rotere stadigt seinare, dette gjør at tiå forskyve seg lidegrann -sånn cirka ein time i løpet av tusen år.

Så for å kompensera for dette har IERS, det internasjonala byrået som øvevåge jordrotasjonen, bestemt at det sista minuttet av klokkå ett ska ha 61 sekund istedet for de vanlige 60.  

Mest sannsynligt sove eg då, men hvis eg e vågen ska eg gje maen min et SkuddSekundKyss!

...du slette tid! ;)

 

Smale Romper og Inngrodde Hjelm

Der e nok av ting som gjør meg både øvejidde, irriterte og te tider rett og slett forbanna.

Men ein av de tinga så gjør meg mest av alt dette e syklistar. Syklistar i trafikken. Menner i førti-femti årsalderen med liga smale romper som sedene på resersykkelen de sidde på. Menner, som når de drar på seg sykkelbokså og hjelm, oppføre seg som om de eige heile veibanen.

Som han der knallen som låg rett framføre bussen "min" ijønå heila Randaberg og ikkje gjorde antydning te å sleppa forbi. DÅ bler eg irriterte! Når bussen eg sidde på klokkå halv åtta om kvelden på vei hjem fra jobb må bremsa opp og kjøra seint for at han knallen med sykkelboksa ska få trena den der smala rauå si! DÅ bler eg forbanna!

Ka fogglane bruge de ikkje sykkelstiane for? Kaffor i svartaste gamparauå kan de i det minsta ikkje sleppa forbi?

Eg e enige i at det e smart å bruga hjelm -men någen bør fortella de at det av-å-te kan vera lurt å ta an av, elle ihvertfall slakka lidegrann på stroppene. For det kan mesten virka som om hjelmen hos enkelte e mer elle mindre inngrodde og kan ha påført de ein elle aen form for hjerneskade.

Eg såg vel ikkje heilt goe ud eg heller der eg satt i buss-sede og grynta og himla med auene.

Bruga innsiå!

...det gjør så saligt godt å få det sagt.

    

Ein Glad GyngeHest

Se på det herrrrliga fliret!

Han har hverken man elle hale -men blidare gyngehest ska du leida lenge itte!

Den har vært i maen min sin familie i mangen år -så både han og de to eldre sysstrene hans har klatra og kløve på denne hesten oppijønå åra. Og ongane dis ittepå. Så det e gjerna ikkje så løye an e blitt någe sleden i malingå og litt stive i leddå?

 Ka tid halen fòr e der ingen som huske -gjerna va det bare naturligt håravfall ittesom årå gjekk? Neimenn om eg vett. Men gla i an -det e eg!

Ha ein knegganes fine tirsdag!

Blått te Lysst

...og nydelse.



 

...blå himmel og helg -kan det ble enklare?

Tradisjon Tro

 

Julå e proppfoddle av tradisjonar -mangen flotte tradisjonar, någen løgne tradisjonar og et par heilt håblause tradisjonar.

Tradisjon tro har eg nettopp heve restene av fjorårets kager som ennå låg trygt bevart i kagebommene innerst inne i skabet. Litt kager må me jo ha, men kloge av skade e bommene mindre og sortane halverte.

Hu prinsesse Martha Louise fortalte på GodMorgenNorge imårres litt om sine julatradisjonar.  Hu og an Ari sko feira jul hjemma hos seg sjøl i år, og på menyen va det pinnakjød. Det bler sikkert kjekt det -men det hørtes møje løgnare ud å vera hos Kongen å di. Der hadde de nemligt te tradisjon å spisa spegris med eple i monnen og persilleduskar i øyrene -litt vanskeligt å spisa med eple i monnen tenkte eg, men persilleduskar i øyrene går jo heilt fint! Tenk så festligt rundt det bordet!  

Maen min og eg har lagt oss te ein heller tåbelige tradisjon -kvert år seie me at me ikkje ska kjøba någe te kverandre...me har liksom alt. Men så ende det opp med ein pakke alligavell.

Te tider trege eg ennå på den der gitaren...

Så tradisjon tro kjøbe eg ingenting te an i år! ...elle?   

Djøst Anådder Dei?

   11.11.11

Joda, stiligt e det. Knalltøft rett og slett!

Men det e nå bare tall, det e ikkje det som gjørr dagen.

Det e folk som gjørr dagen. Du kan gjørr dagen for folk du treffe på din vei -et smil og et hei kan gjørr så møje. 

Tenk litt på den, og prøv å gjørr denne dagen te ein spesielle dag for någen. 

SMIL:)  

MandagsMystikk

 ...det starta med mårentåga

...og avslutta med måneskinn.

Ein magiske start på ei nye uga...nyd øyeblikkå.

Sjynt å Kjøra Buss

Eg pendle. Mangen som gjør det -men eg har'kje någen fjonge kånebil med snasen design te å pendla med -nei eg reise kollektivt. Eg busse. Og det pleie å gå ganske godt det -når bare bussane går når de ska. Forrige mandag gjorde de ikkje det. Eg og mine medpendlerar stod å venta i tjue kjølige minutt før bussen kom, og eg må innrømma at eg va ein tanke frustrerte idet eg steig ombord. "Du va lovligt seine idag, nå komme me for seint på jobb adle samen" -sa eg te den kvinnelige sjåføren. Det sko eg ikkje ha sagt -hu va nok mer stressa enn sunt va. Eg burde jo ha sett tegnå -de viddle auene og den rødflammitte halsen idet hu strakte seg fram og hveste med ein stemme som hu ikkje hadde kontroll på, någe om at der va kaos inni byn og at det slettes ikkje va hennes feil! Eg følte meg som ein umulige skol'onge som blei irettesatt av ei ilter lererinna -så med den skingranes stemmen i nakken gjekk eg å satte meg laaangt bak i bussen, i skammekrogen.

Det va jo heilt tydeligt at hu hadde ein heller dårlige dag på jobb -men hu VA i det minsta på jobb. Eg hadde ein dårlige dag FØR eg i det heila tatt va komt meg på jobb!

Ååååååååååå, det e sjynt å kjøra buss, der finnes ikkje herrligare sjyss!

Det kosta litt og for seine bler du titt, og det tar ikkje pendlerane blidt! 

Kolumbus -et ganske fenganes navn egentligt.

Me kjenne jo adle te ein aen Columbus -han kom òg for seint.      



Eg Ser Rødt

Når eg va liden så va rødt jentefarge. Blått va guttafarge og rødt va jentefarge -sånn va det med den saken.


E det gjerna det som gjør at eg i addle år har styrt onna rødt? Ja nå snakke eg ikkje om politikk og krig og fred og sånn. Eg lige både røde roser og har røde strømper eg. Alldeles skamrød har de vel gjerna aldri vært -de e vel blitt mer rødgrønne de òg med tiå. Nei nå snakke eg om andre ting. Materielle viktige ting.


Eg hadde foreksempel ikkje rød dokkevogn når eg va liden, den va gule og brune. DBS-sykkelen min va i ein flotte grønnfarge -som hvis du låg på kne og såg skikkeligt itte, glitra som smaragd når solstrålene traff. Den fysste ranselen min va oransj, med harde skinnreimer og uden antydning te ryggskinner.
Når eg tenke itte kan eg egentligt ikkje huska ein einaste rød ting fra barndommen min. Det kan mesten se ud som om det va om å gjør å ikkje velga rødt. Ka i alle dager e det då som skjer når eg nå i den seinare tiå har begynt å liga fargen rød? Ka e det som gjør at eg male bilder med røde damer og pynte med rød gladioler i stuå mi!?!
Sist eg hadde någe rødt va når eg i 17årsalderen, som ledd i et slags ungdomsopprør, kjypte meg et par frekke blodrøde støvletter! E d løye eg bler nervøse?




Eg prøve å beroliga meg sjøl med at denne materielle røde perioden nok bare e et lide blaff, ein slags betennelse elle ein forsinka barnasykdom -litt som røde hunder.                          


                               
Eg har uansett innført båndtvang!

Heilt Neba

Ei ganske allminnelige neba inneholde någe C-vitaminer, jern og kalsium.

Eg føle meg av å te som ei neba -eg inneholde litt av någe men slettes ikkje nok av alt.

"Me har nett fått inn meldingar om at ei gruppe antioksidantar har gått te åtak på dei frie radikalar og at det vert utkjempa intense kampar."

Dette kunne liksågodt vært politiske nyheder fra Gaza-stribå -men så e det altså ting som skjer kver einaste dag i kver ein levanes skrott! Eg bler så øvejidde.
Ein ting e å vera øvejidde, någe heilt aent e det å vera forvirra -ja for det e eg òg te tider. Jaffal nå i disse lavkarbotider!
Ei stund e det det som ska redd'oss og i neste øyeblikk e det bortimod livsfarligt!!!
Joda eg ser jo at lavkarbo nok e møje bedre enn høgkarbo -men ka med mellomkarbo? Ka med tenka sjøl og bruga innsiå-karbo? Ka med å lytta te kroppen-karbo?

Men eg vett'kje eg, ei neba sidde jo ikkje på heila vede...

Fjong Fasong

Tirsdagar e fridag -og alltid har eg tett opponna hundre ting eg må-vil-bør-ska gjør denne dagen.
Nå på tirsdag starta eg med ein sårt tetrengde frisørtime. Frisørtime?! -ka tid tok det vel ein time? Tenke me seie timar eg -for der går fort et par av de når ei kommunefarga landings-striba tungt angreben av grått ska bekjempas med kjemikalier.
Så mens den kjemiska krigføringå går sin varmgang inni aluminiumsfolie-konvoluttane som omkranse håve mitt, sidde eg å nyde oppte flerne koppar kaffi og prøve å finna inspirasjon i de glansa Hair-Magazinene som ligge framme.
Kort? Elle gjerna langt? -ja for det lar seg jo òg ordna nå te dags. Rødt? Brunt? Kvitt? Ka slags fasong? Ååå krøller e jo bare så flott! -det va vel gjerna derfor eg kjypte meg den dyra slettetangå for ei tid tebage?! Nei du slette mi tid så mangen valg der e å ta her i livet -någen e desidert mer viktige enn andre -hår e tross alt bare hår, det vokse ud igjen og alt det der, men alligavell e det ein jysla goe følelse å føla seg fine på håret. Forfengeligt tenke du gjerna? -ja så la gå med det, eg e litt forfengelige...og eg kjenne ingen flaue smag i monnen når eg seie det. Det gjør godt på sjølfølelsen "å føla seg", åsså lige vel de fleste å få någen positive tebagemeldingar fra omverdenen dann å vann...
Gjerna det va derfor hu Demi Moore twittra litt møje her om dagen -gjerna hu rett å slett trengde å hørra at hu har ein fjong fasong?!

Nei ikkje vett eg, men nå må eg på badet å ordna meg på håret før eg ska på jobb -ha ein hårfine dag!

Eg får fnatt!

Idag hadde eg jysla store planer om å hiva meg øve husarbeid med det sama guttongen va avgårde te skolen -og det heila begynte faktisk ganske godt.
Eg gjøyv laus på skabet innonna kjykkenvasken, utstyrt med gummihanskar og ein goe dose pågangsmod. Avfallsdonkane og korgå med diverse vaskeprodukter fekk seg et dualigt klorinbad, og kver ein kvadratcentimeter inni skabet ligedann.
Det va når avfallsdonkane bare sko stå å renna av seg ei lidå stund at det gjekk gale...
Eg sko bare innom bloggen å se litt -så måtte eg jo bare lesa litt -åsså lokkte Kissamelissa meg med piknic og flotte hedderar...der va dikt for dagen og masse aent kjekt -med andre ord: eg va sjanselause!

Så nå føle eg meg som ein av hattifnattane på kaffikruset mitt -ja eg ligne faktisk på ein prikk! Paralyserte av altfor møje kaffi og altfor lide viljestyrke -sidde eg nå her med ein uhyggelige følelse av at armane ikkje strekke te...  Men eg ska sei donkane blei tørre og fine!!!