Sjynt å Kjøra Buss

Eg pendle. Mangen som gjør det -men eg har'kje någen fjonge kånebil med snasen design te å pendla med -nei eg reise kollektivt. Eg busse. Og det pleie å gå ganske godt det -når bare bussane går når de ska. Forrige mandag gjorde de ikkje det. Eg og mine medpendlerar stod å venta i tjue kjølige minutt før bussen kom, og eg må innrømma at eg va ein tanke frustrerte idet eg steig ombord. "Du va lovligt seine idag, nå komme me for seint på jobb adle samen" -sa eg te den kvinnelige sjåføren. Det sko eg ikkje ha sagt -hu va nok mer stressa enn sunt va. Eg burde jo ha sett tegnå -de viddle auene og den rødflammitte halsen idet hu strakte seg fram og hveste med ein stemme som hu ikkje hadde kontroll på, någe om at der va kaos inni byn og at det slettes ikkje va hennes feil! Eg følte meg som ein umulige skol'onge som blei irettesatt av ei ilter lererinna -så med den skingranes stemmen i nakken gjekk eg å satte meg laaangt bak i bussen, i skammekrogen.

Det va jo heilt tydeligt at hu hadde ein heller dårlige dag på jobb -men hu VA i det minsta på jobb. Eg hadde ein dårlige dag FØR eg i det heila tatt va komt meg på jobb!

Ååååååååååå, det e sjynt å kjøra buss, der finnes ikkje herrligare sjyss!

Det kosta litt og for seine bler du titt, og det tar ikkje pendlerane blidt! 

Kolumbus -et ganske fenganes navn egentligt.

Me kjenne jo adle te ein aen Columbus -han kom òg for seint.      



GiverGlede

Idag ska eg vera med ti-åringen min å gå med bøssa te årets TV-aksjon.

Dette e ikkje dagen te å vera beskjeden, gi så det kjennes!

Ønske adle ein givanes dag!

Eg Ser Rødt

Når eg va liden så va rødt jentefarge. Blått va guttafarge og rødt va jentefarge -sånn va det med den saken.


E det gjerna det som gjør at eg i addle år har styrt onna rødt? Ja nå snakke eg ikkje om politikk og krig og fred og sånn. Eg lige både røde roser og har røde strømper eg. Alldeles skamrød har de vel gjerna aldri vært -de e vel blitt mer rødgrønne de òg med tiå. Nei nå snakke eg om andre ting. Materielle viktige ting.


Eg hadde foreksempel ikkje rød dokkevogn når eg va liden, den va gule og brune. DBS-sykkelen min va i ein flotte grønnfarge -som hvis du låg på kne og såg skikkeligt itte, glitra som smaragd når solstrålene traff. Den fysste ranselen min va oransj, med harde skinnreimer og uden antydning te ryggskinner.
Når eg tenke itte kan eg egentligt ikkje huska ein einaste rød ting fra barndommen min. Det kan mesten se ud som om det va om å gjør å ikkje velga rødt. Ka i alle dager e det då som skjer når eg nå i den seinare tiå har begynt å liga fargen rød? Ka e det som gjør at eg male bilder med røde damer og pynte med rød gladioler i stuå mi!?!
Sist eg hadde någe rødt va når eg i 17årsalderen, som ledd i et slags ungdomsopprør, kjypte meg et par frekke blodrøde støvletter! E d løye eg bler nervøse?




Eg prøve å beroliga meg sjøl med at denne materielle røde perioden nok bare e et lide blaff, ein slags betennelse elle ein forsinka barnasykdom -litt som røde hunder.                          


                               
Eg har uansett innført båndtvang!

Scener fra Straen

Skinnsofa fra Søren Lund i flott samspel med elipsebord fra Ire, hylle fra Swedese og ABC-reol.

Servise med elle uden stjerner.

Myge puter og pledd i forskjellige mønster fra Gant.  

 

Det e vel'kje løye eg trives på jobb? 

Øverst på ønskelistå mi te jul står dette settet med toalettveskå og sminkepungen. ...ja rett itte det herliga stripeta sengasettet då.

Alt dette finne du på Straen Interiør -kom innom ein tur vel!

Høststemning

Eg e veldigt gla i høsten. Eg lige de tidlige kveldane, mørknå og stormane, ja te å med regn i usannsynligt store doser lige eg -det hørre liksom med.

På synndag, i stor dose regn og friske kulingkast, kledde me oss godt og tok oss ein nyddatur. Der va'kje mangen nyddår som hang igjen på trenå, de fleste va nemligt nerblåste og gjorde innhøstingå te ein heller mark-krybanes opplevelse.

Eg e oppvokste med denne høst-tradisjonen. Har mangen goe minner fra disse barndomsturane. Som å sidda på et berg isamen med pappa og lera å knekka nyddår med ein passelige knekkestein i hånnå -det va ein heile liden kunst og mang ei nydd blei moste i lereprosessen. Kaldt va der som regel òg, då va det så godt å ha ei goe, varme pappahånd å holda i på hjemveien.

Nå nyde me fruktene itte synndagsturen. På bordet står et stort fad med herlige sjølhenta nyddår -det e høststemning og goe minner det...

Blinkskudd med Blomen

Har vært ude på mitt fysste oppdrag som fotograf. Hobbyfotograf vel å merka og i høgaste grad AMATØR!

Elin kom å henta meg som avtalt i nitiå, åsså bar det avgårde -med fysste stopp Hundvåg. Hu Elin drive Blomen Hageplanlegging, så nå sko me besøga någen hagar hu hadde tegna og ta bilder av herlighedene.

Eg må nok innrømma at eg egentligt va ein smule nervøse. Tenk om eg ikkje fekk te å ta fine bilder? Tenk om det blei mislykka? Tenk om hu Elin syns heile turen va totalt bortkasta?

Me ankom den fysste hagen, nydeligt anlagt itte Elin sine tegningar. Eg heiv meg udi det med friskt mod og knipsa ivei, motivene va der jaffal ikkje någe å sei på. Ei heile lidå stund gjekk det rektigt så bra, eg blei litt varmare i skjortå og følte meg mesten som ein forrektige fotograf. Heilt te skjermen på Canonen gjekk i svart og eg i rødt. Batteriet va flatt!!! Fy fadosten så flaut! Itte 17 bilder!
Snakka meg om AMATØR!

Redningen blei å kjøba meg nok ein batteriladar -men denne va med plugg som passe i bilen i det håle der sigarett-tennaren va i gamle dager. Resten av dagen gjekk som planlagt, hagane blei besøkte og behørigt fotograferte i både solskinn, regn og kulingkast.


 

Takk for ein fine og oppladanes tur, Elin!  

Heilt Neba

Ei ganske allminnelige neba inneholde någe C-vitaminer, jern og kalsium.

Eg føle meg av å te som ei neba -eg inneholde litt av någe men slettes ikkje nok av alt.

"Me har nett fått inn meldingar om at ei gruppe antioksidantar har gått te åtak på dei frie radikalar og at det vert utkjempa intense kampar."

Dette kunne liksågodt vært politiske nyheder fra Gaza-stribå -men så e det altså ting som skjer kver einaste dag i kver ein levanes skrott! Eg bler så øvejidde.
Ein ting e å vera øvejidde, någe heilt aent e det å vera forvirra -ja for det e eg òg te tider. Jaffal nå i disse lavkarbotider!
Ei stund e det det som ska redd'oss og i neste øyeblikk e det bortimod livsfarligt!!!
Joda eg ser jo at lavkarbo nok e møje bedre enn høgkarbo -men ka med mellomkarbo? Ka med tenka sjøl og bruga innsiå-karbo? Ka med å lytta te kroppen-karbo?

Men eg vett'kje eg, ei neba sidde jo ikkje på heila vede...

Høstpakke te Søss

Syns dagen idag va ein passanes dag te å senda avgårde ein kjekke høstpakke te littlasysterå mi i Oslo.

Eg bøste meg jo jysligt opp i et innlegg i slutten av august "Små Frø -Store Gleder" der eg hadde någen alldeles fantastiske vyer om de fine frøpåsane eg sko laga te de sjølhøsta frøå som sko te na Søss. Påsane blei vel ikkje akkuratt så fjonge som eg hadde tenkt meg -men de gjør nytten og bere et tydeligt og sjarmeranes preg av hjemmalagt. Kan ikkje forventa stort mer.

Ein ting e jaffal sikkert -der ligge uansett møje omtanke og ein knaganes store dose søskenkjærlighed bag. 

Akeleiefrø og ein forundringspåse! -det sista egentligt bare ein kreative måde å vri meg onna det faktum at eg ikkje ane ka planten hette. Det e ei høge stauda med fine lyseblå blomster som trives i sol og halvskygge -så sånn e det!

  

 Oppi pakken ligge der òg to nydelige skinn fra Straen Interiør som eg e sikker på komme te å få ein fine plass i hyttå. Pakke-i-posten-øveraskelsesmomentet e gjerna vekke -men eg tror nå hu bler gla alligavell.

HommarTid

Maen min e blitt hommarfiskar -han og ein kompis oppi gadå, begge med liga store dosar fiskarblod i årene. Eg huske ikkje heilt kem det va av de så starta dette, de e egentligt liga goe te å øsa opp begge to -og ein dag i mai va det eg som måtte ner på kaien å ta imot 15 nyinnkjypte teiner. 

Merk deg at dette va i mai, så i et hallt års tid nå har me hørt om dette eventyrliga hommarfiske! Det kan te tider følas som om der e innførte ei nye tidsregning her i heimen -før og itte hommaren! At der e møje så ska på plass før sesongstart har me òg fått erfart, og som vanligt når det e någe nytt på gang så ska det jaffal ikkje stå på udstyret! Tauverk i metravis e blitt knytta og spleisa, blåser e blitt merka og mang ein makrell har mått bøda med livet for å ble hallråden teinemad.  

Så -klokkå 0700 lørdag 1.oktober -med båten nerlesste av teiner i reine sjere Deadliest Catch-stilen reiste fedrene ud på havet med kaffi på termos og islender på. Teinene blei senkte ner på nøye udvalgte plasser der hommaren itte sigende nærmast står i kø -plasser som e forholdsvis enkle å finna for fiskerar fra forrektige fiskarslekt! Det vil visa seg seinare idag når teinene ska trekkas korr møje fiskarblodet e verdt. 

Eg glede meg te å kunna invitera på et dualigt hommarmåltid -men det bler uansett itte hommaren!

Skitt fiske!